Κάτι φαίνεται να αλλάζει (1)
Η διεθνής έκθεση Θεσσαλονίκης αποτελούσε πάντα μια καλή ευκαιρία παροχολογίας και υποσχέσεων για την εκάστοτε κυβέρνηση της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Υποσχέσεις που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν.
Ούτε θα μπορούσαν άλλωστε!
Η κοινωνία της ανατροφοδότησης απατηλών προσδοκιών συνέχιζε να ζητάει αυτά που δεν γίνονται με την πολιτική ηγεσία να τα προσφέρει απλόχερα και με το παραπάνω.
Κάτι φαίνεται να αλλάζει!
Όχι μόνο από την αλλαγή της πολιτικής σκηνής αλλα κυρίως απο το απλό κόσμο.
Ας είμαστε ειλικρινείς! η πολιτική συνέπεια εκφράζει την συνέπεια της κοινωνίας στις αρχές της σύγχρονης δημοκρατίας.
Ίσες ευκαιρίες, κράτος με δίκαιες και γρήγορες διαδικασίες, ταχύτητα στην λήψη αποφάσεων και στοχευμένες παρεμβάσεις στην καθημερινότητα μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τα αποτελέσματα της ανασύστασης ενός σύγχρονου κράτους ;
Ενός κράτους που πρέπει :
Nα πληρώνουμε τους φόρους και τις εισφορές που μας αναλογούν.
Να τηρούμε τις σειρές αναμονής.
Να έχουμε όλοι οι πολίτες την ίδια αντιμετώπιση από αυτό.
Να καπνίζουμε εκτός των κλειστών χώρων και όπου αυτό επιτρέπεται.
Να μην ρυπαίνουμε το περιβάλλον με σκουπίδια και να απαιτούμε την ανακύκλωση παντού!
Να συμμετέχουμε και να συνεισφέρουμε με τις ιδέες μας για ένα καλύτερο μέλλον γιατι ... το κράτος είμαστε εμείς.
Κάτι φαίνεται να αλλάζει!
Η κάθε κυβέρνηση έχει τον πολύ σημαντικό ρόλο να νομοθετεί και να οδηγεί!
Ας μη γελιόμαστε, εφαρμόζουμε μοντέλα δοκιμασμένα και λειτουργικά σε ευρωπαϊκές χώρες και μη. Το πρόβλημά μας είναι η (μη) εφαρμογή των νόμων και η (μη) οργάνωση του κρατικού μηχανισμού.
Σύγχρονη αντίληψη διοίκησης , τεχνολογία πληροφορικής και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν το μυστικό της επιτυχίας.
- Άμεση αξιοποίηση των επιστημόνων που κάθε χρόνο φεύγουν από την χώρα μας ως δώρο σε κράτη του εξωτερικού.
- Αξιολόγηση του υπάρχοντος δυναμικού σε υπηρεσίες, υπουργεία και τοπική αυτοδιοίκηση
- Εκπαίδευσή τους σε τομείς πληροφορικής και ειδικότητας.
- Σύνδεση της εξέλιξης τους με δίκαια και αντικειμενικά κριτήρια.
Όλα αυτά φυσικά όχι μόνο στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.
Η ελληνική επιχειρηματικότητα απαρτίζεται (στο μοναδικό παγκόσμιο ποσοστό του 80%) από οικογενειακές επιχειρήσεις και σχέσεις "αίματος".
Η σύγχρονη επιχείρηση απαιτεί μια καλή ιδέα και ένα καλοκουρδισμένο μηχανισμό να την υποστηρίξει και να παράγει πλούτο*.
* Η έννοια του πλούτου δεν είναι φυσικά το θησαυροφυλάκιο του "Σκρουτζ Μακ Ντακ" αλλά η ανάπτυξη εργασίας, κεφαλαίων και υπεραξιών μέσα από σκληρή δουλειά και ρίσκο.
Και στον ιδιωτικό τομέα λοιπόν :
- Eφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διοίκησης με την βοήθεια της τεχνολογίας και εξειδικευμένων εξωτερικών συμβούλων.
- Αξιοποίηση επιστημονικού δυναμικού με σπουδές και εφόδια.
- Αξιολόγηση των ανθρώπων και εκπαίδευση τους.
- Η επιχείρηση θα πρέπει να έχει διακριτούς ρόλους με αυτούς της οικογένειας.
Κάτι φαίνεται να αλλάζει!
Οφείλουμε όλοι να υποστηρίξουμε τις αλλαγές που έρχονται και να απαιτήσουμε να τρέξουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Το χρωστάμε σε αυτούς που έρχονται..
bkarkelis
